Hieronder vind je voorbeelden van human interest-artikelen; verhalen waarbij de mens centraal staat. Zowel de tekst als de fotografie bij deze artikelen is verzorgd door Tekst en Plaat.

Kinderburgemeester promoot gezonde leefstijl

INTERVIEW MET HET JONGSTE BESTUURSLID VAN GEMEENTE KAPELLE

De gemeenteraadsverkiezingen staan voor de deur, een uitgelezen moment om het jongste bestuurslid van de gemeente Kapelle te interviewen. De Biezelingse Lara van Son zit in groep 7 van christelijke basisschool De Linge, zij is dit jaar de kinderburgemeester van de gemeente. Het moment dat ze gekozen werd staat nog vers in haar geheugen. “Ik ben er superblij mee, maar vlak daarvoor dacht ik nog echt dat Harm het zou worden”, aldus Lara.

Kinderburgemeester Lara van Son op het schoolplein van 'De Linge' | © TekstEnPlaat.nl

In de paar weken dat ze nu in functie is, heeft Lara onder meer al een Nieuwjaarsspeech voor een groot publiek gehouden, acte de présence gegeven bij de installatie van burgemeester Huub Hieltjes en een cheque overhandigd aan musicalgroep ‘Trinnety’. Publiek optreden is voor haar helemaal geen probleem. “Op school doe ik ontzettend graag spreekbeurten”, vertelt de jeugdige hoogwaardigheidsbekleder. “Maar een burgemeester moet natuurlijk meer kunnen… Gelukkig ben ik ook een echte regelkont.

Zoals een door de wol geverfde volksvertegenwoordiger dat zou doen, denkt Lara na iedere vraag heel even na en formuleert vervolgens kalm een weloverwogen antwoord. Met 10 jaar is ze zelfs voor een kinderburgemeester erg jong, toch heeft ze al een duidelijke visie; het is Lara’s missie om de boodschap ‘gezond eten, gezond leven’ binnen haar gemeente uit te dragen en te stimuleren. “Dat is natuurlijk vooral gericht op de kinderen”, zegt ze. “Maar volwassenen mogen ook wel wat gezonder, zij zijn tenslotte een voorbeeld voor hun kinderen. Kijk, mijn vader en moeder zijn best wel ‘sportouders’, daardoor vind ik gezond leven zelf ook heel gewoon. Als het aan Lara ligt worden er bij de komende gemeenteraadsverkiezingen groente- en fruitsnacks aangeboden bij de stemhokjes. “Dat sluit heel goed aan bij mijn plannen; ik wil graag snoepautomaten in bijvoorbeeld het sportcentrum vullen met appels, minikomkommertjes en snoeptomaatjes en zo. Dat is veel gezonder dan alleen maar zoetigheid.

Zelf vindt ze dat ze de plaatselijke politiek nog niet zo goed kent: “Ik ken natuurlijk wel een paar politieke partijen, maar ik weet niet precies waar ze allemaal voor staan. Toch vind ik het heel erg interessant om te zien hoe de gemeenteraad werkt. Een paar weken geleden deed haar school mee met het spel Democracity. Daarvoor moest een kinderraad in de raadszaal een stad bouwen en daar ging heel wat onderhandelen, samenwerken en lobbyen aan vooraf. “Iedere partij wilde in het begin iets anders, maar als je er samen over praat, kun je het toch eens worden. Iedereen had trouwens een andere functie binnen zijn of haar partij, net als in het echt. Ik was woordvoerder… Dat past ook wel bij mij.

Naast gezondheid vindt Lara het belangrijk dat alle kinderen de mogelijkheid hebben om te leren, dat ze vrij zijn om te spelen én dat ieder kind zijn verjaardag kan vieren en zijn cadeau op het schoolplein kan laten zien aan klasgenootjes. “Nu zijn er kinderen waar thuis geen geld is voor verjaardagen.” Ze weet nog niet op welke partij ze zelf zou stemmen als ze nu 18 zou zijn. “In ieder geval niet op de PVV. En ook niet op de SGP, want ik ben gewoon niet zo gelovig.” Over één ding is ze wel heel stellig: “Ik zou in ieder geval wél gaan stemmen, want doe je dat niet, dan mag je achteraf ook niet klagen.”

Vroeger had je maar vier kleuren

VETERANEN VAN DE VOGELVERENIGING GELATEN OVER AFNAME BELANGSTELLING

Vrijdag 27 oktober was écht de laatste tentoonstelling die de Rillandse vogelvereniging Zanglust in de oude opzet organiseerde. Na 53 jaar ziet de club zich door de terugloop van de belangstelling genoodzaakt om wat gas terug te nemen. Toch lijken daar geen frustraties over te zijn.

Voorzitter Rien Schout (l) met zijn roodschimmel kampioenskanarie op de koffie bij buurman én secretaris Dies Jeremiasse | © TekstEnPlaat.nl

Voorzitter Rien Schout (69) en secretaris Dies Jeremiasse (72) blikken tevreden terug op ongeveer een halve eeuw bij die vogelvereniging. Dat deze krant in een eerder artikel over de vereniging de verkeerde functie bij de verkeerde naam vermeldde, doet daar niets aan af. “Die ‘functiewisseling’ was een paar mensen op Rilland opgevallen, dus we hadden in ieder geval aanspraak”, zegt Rien Schout met een glimlach. “Iedereen dacht dat ik mijn voorzitterschap al aan de wilgen had gehangen.” Dies Jeremiasse kan er ook om lachen. “Maar stoppen? Daar wachten we nog maar een paar jaar mee”, aldus de secretaris. “Als Rien 50 jaar lid is en ik 50 jaar secretaris, dan is het een goed moment.”

Secretaris Dies is al wel meer dan 50 jaar lid: “Al was ik er niet vanaf het begin bij, zoals mijn vader. Ik volgde pas een paar maanden later.” Enkele jaren daarna werd Jeremiasse secretaris en dat is hij nu nog steeds. Schout heeft meerdere bestuursfuncties bekleed voor hij uiteindelijk voorzitter werd: “Als er iets is, spring ik in. Ik ben net zo’n joker.”

Op de vraag of er veel is veranderd bij het kweken en verzorgen van kooivogels, antwoordt de voorzitter: “Vroeger had je maar vier kleuren, maar tegenwoordig heb je veel meer variaties. Bovendien staat dierenwelzijn, het verantwoord houden van dieren, tegenwoordig hoog in het vaandel en wordt er streng gecontroleerd. Al was dat eigenlijk altijd wel in orde: als je je vogeltjes niet goed verzorgd, zitten ze niet mooi in hun veren.”

Rad van Fortuin

“Het verenigingsleven was ook anders”, stelt de secretaris met pretlichtjes in zijn ogen. “Ik weet nog wel dat we met de leden uit Ossendrecht tot vier uur ’s nachts ‘vergaderden’. We gingen pas naar huis als het licht was.” Veel Rillanders kunnen zich de jaarlijkse tentoonstelling met het rad van fortuin in het dorpshuis herinneren. Schout: “Dat leverde de centen op voor de vereniging. Maar uiteindelijk kwamen de meesten voor de prijzen, niet voor de vogels. De laatste jaren was de aanloop veel minder. Als je dan ook nog een zaal moet huren en alles eromheen moet organiseren, levert zo’n show te weinig op.”

Terugloop

Het aantal leden van vogelverenigingen neemt gestaag af, landelijk van ongeveer 40.000 op het hoogtepunt, tot zo’n 23.000 nu. Zanglust heeft er nog maar 16. “Gewoon een gevolg van de vergrijzing”, zegt Schout nuchter. “En ja, er worden wel jeugdkampioenschappen georganiseerd, maar die zetten geen zoden aan de dijk. Vaak is het namelijk opa die de vogeltjes heeft gekweekt, niet de kleinkinderen . Dat zorgt dus ook niet voor de gewenste aanwas. Ach, de jeugd is tegenwoordig veel liever met andere dingen bezig. ’t Is niet anders”

Feest

Toch gaat de vereniging niet bij de pakken neerzitten. Zanglust heeft in april een feestavond met de prijsuitreiking van de afgelopen tentoonstelling. Daarnaast kunnen de leden 14, 15 en 16 december naar de Zeeuwse kampioenschappen in Krabbendijke en in januari naar de Nederlandse in Zwolle. In 2019 organiseert de Nederlandse Bond van Vogelliefhebbers in die stad in ook de wereldshow. Beide vogelliefhebbers helpen al meer dan 20 jaar door al het materiaal daarvoor te verzorgen. Ze maken ieder jaar ruim 3000 kooitjes schoon. Jeremiasse: “Als dank daarvoor mogen we er dan bij zijn.” En uit ervaring weet hij: “Je houdt er een hoop vrienden aan over!”

Nooit kwaad gaan slapen

Piet en Tan van der Maas | © TekstEnPlaat.nl

Waardenaren Piet en Tan van der Maas vierden afgelopen maandag hun 65-jarige huwelijk. Het energieke echtpaar blikt tevreden terug.

Volgens jubilaris Piet sloeg de vonk al meer dan 70 jaar geleden over: “Na een landbouwtentoonstelling in Goes werden we met z’n allen achter in de laadbak van een vrachtwagen thuisgebracht. Eenmaal terug op Waarde zei de chauffeur: “Brieng jie Tan mae naer uus.” Dat zag ik wel zitten en van het een kwam het ander”, aldus een glimlachende Piet.

Prille liefde

“Vroeger ging dat allemaal heel anders”, vult Tan aan. “Je kwam zomaar niet bij je toekomstige schoonfamilie over de vloer, daar lag nogal een spreekwoordelijke drempel. Toen onze verliefdheid nog pril was, moest ik ’s morgens altijd melk halen. Dat plande ik dan zo, dat ik Piet onderweg naar zijn werk tegenkwam. Uiteindelijk hebben we zes jaar verkering gehad en daarna zijn we verloofd.”

Piet: “In 1951, toen ik in dienst zat bij de marine, overleed mijn vader. Ik mocht terug naar huis om zijn manufactuurzaak draaiende te houden. Mijn moeder was al jaren eerder gestorven. In 1952 trouwden we en begon Tan ook in de zaak te werken. Weer een jaar later werd Waarde getroffen door de watersnoodramp. Met geld uit het rampenfonds kochten veel dorpelingen nieuw textiel en vloerbedekking bij ons in… Een turbulente periode.”

Na de nasleep van 1953, de drukte van de wederopbouw, kwam er gezinsuitbreiding. De twee kinderen van het echtpaar, Marianne en Paul, spelen nog steeds een belangrijke rol in hun leven. Paul woont in Middelburg en Marianne woont in Waarde, een straat verderop. Haar kinderen lopen regelmatig via de achterdeur het huis van hun grootouders binnen.

Graag samen

“Piet en ik kunnen elkaar niet missen en gaan heel graag samen op pad, of dat nu is voor de boodschappen of voor een dagje uit met de trein”, vervolgt Tan. “Niet zo lang geleden trokken we er zelfs nog op uit met onze caravan. Maar vorig jaar dwong Piets hartoperatie ons om het wat rustiger aan te doen. Over zulke ingrijpende dingen maak ik me wel druk. We zijn echt maatjes en je vraagt je soms af hoe een van ons alleen verder zou moeten. Piet heeft een nieuwe hartklep en gelukkig gaat het met zijn gezondheid nu erg goed.”

Dat de energieke tachtigers nog midden in het leven staan, blijkt wel uit hun vele hobby’s. Samen wandelen, fietsen en tuinieren ze. Maar soms doen ze ook wel iets los van elkaar: als Tan achter de naaimachine kruipt, gaat Piet graag een potje biljarten of aan de slag met zijn fotocamera of modelspoorbaan.

Recept voor een goed huwelijk

Tan geeft aan dat zij waarschijnlijk de koppigste is van het stel: “Piet is een meningsverschil al snel vergeten, terwijl ik daar wat langer over doe. Maar als hij me vastpakt en aankijkt, schiet ik toch weer in de lach. Het is geven en nemen… Hij zegt ook altijd: ‘nooit kwaad gaan slapen!’ en dat is misschien wel het beste recept voor een goed huwelijk.”

Meningen uit de straat

Answestenaren over facelift dorpshart

De Schoolstraat en de Maartenbroersweg in Hansweert gaan de komende maanden flink op de schop. De gemeente wil het gebied begaanbaarder maken en de uitstraling verbeteren. Maar wat vinden de aanwonende Answestenaren daar eigenlijk van?

In de Maartenbroersweg is Jeroen van Wijk druk aan het klussen met zijn zwager. Hij zegt niet volledig op de hoogte te zijn van de herinrichting en vindt de informatievoorziening vanuit de gemeente nogal beperkt: “Van mij hoeft het allemaal niet, de straat ligt er toch prima bij? Ik hoop in ieder geval niet dat ze verkeersdrempels gaan leggen; mijn huis staat niet op heipalen en stuiterend verkeer zorgt voor scheuren in mijn muren.”

Een paar huizen verderop vertelt Petra Openeer: "Mijn man was voor iets anders in het gemeentehuis en hij heeft de plannen toevallig ingezien. Het lijkt erop dat we de informatie vooral zelf moeten halen.” Ze geeft aan dat het plaatselijke aannemingsbedrijf Van Der Straaten maanden terug wel langs is geweest om te polsen. Maar uiteindelijk hebben zij het project niet gekregen. “Ik ben wel blij dat de stoep voor ons huis waarschijnlijk wordt verlegd”, vervolgt Petra. “Daardoor lopen voetgangers niet meer direct langs onze ramen.”    

Bert Lavooij is juist positief over de communicatie met de gemeente. “Ja, daar ben ik zeer content over”, zegt hij stellig terwijl hij een informatiebrief van de gemeente op tafel legt. “Er is me zelfs gevraagd of ik ideeën had voor de herinrichting van de straat. Toen ik aangaf dat ik het trottoir graag verder van mijn voorgevel wilde hebben, werd dat heel positief ontvangen. Het ziet er nu naar uit dat stoep en plantsoen van plaats wisselen. Er volgt nog een voorlichtingsavond, de datum krijgen we nog te horen.” Net als Jeroen en Petra vindt hij verkeersremmende maatregelen prima, zolang het geen drempels zijn. 

Sluisburg
De grootste planologische ingreep is de sloop van het appartementencomplex Sluisburg en de daaropvolgende bouw van levensloopbestendige woningen. Mevrouw Rijkhals is de allerlaatste bewoner van het gedateerde Sluisburg. “Mijn nieuwe appartement in Maria-Oord is nog niet klaar, maar vóór 3 april ga ik over”, aldus de kwieke 87-jarige dame. “Voor mij voldoet dit appartement nog prima, maar na bijna 19 jaar moet ook ik verhuizen.”

Best gammel

De 12-jarige Harmen woont verderop in de Schoolstraat. Hij staat voor zijn huis met zijn vriend Aaron. “Volgens mij gaan ze iets doen met het plantsoen,” Harmen wijst naar de beplanting aan de straatkant. “En Sluisburg gaan ze ook slopen, daar ging ik altijd kinderpostzegels verkopen.” Aaron vindt die sloop wel een beetje jammer: “Ik vind het toch wel een van de monumenten van Hansweert. Maar ja, het is best een gammel gebouw.”